έφτιαξε ένα ξύλινο άγαλμα του Βούδα και
το κάλυψε με φύλλα χρυσού.
Ήταν πολύ όμορφο και το κουβαλούσε μαζί
της όπου πήγαινε.
Πέρασαν χρόνια και εξακολουθώντας
να κουβαλά τον Βούδα της, η μοναχή
εγκαταστάθηκε σε ένα μικρό εξοχικό ναό,
όπου υπήρχαν πολλά αγάλματα του Βούδα,
το καθένα με τον δικό του χώρο λατρείας.
Η μοναχή έκαιγε θυμιάματα μπροστά από
το χρυσαφένιο Βούδα κάθε μέρα,
αλλά επειδή δεν της άρεσε η ιδέα να σκορπίζεται
το άρωμά της και στα άλλα αγάλματα,
έφτιαξε ένα χωνί, μέσα από το οποίο,
ο καπνός ανέβαινε μόνο στο δικό της άγαλμα.
Αυτό μαύρισε τη μύτη του χρυσού αγάλματος
και το έκανε ιδιαίτερα άσχημο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου