«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι …» ρώτησε το κοριτσάκι τον Κύριο Κ., «θα φέρονταν διαφορετικά στα μικρά ψαράκια;»
«Φυσικά» είπε αυτός. «Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα έφτιαχναν στη θάλασσα τεράστια κουτιά για τα μικρά ψαράκια, με κάθε λογής τρόφιμα μέσα και θα φρόντιζαν να έχουν πάντα φρέσκο νερό τα κουτιά, και θα έπαιρναν όλα τα μέτρα υγιεινής».
«Για παράδειγμα, εάν ένα ψαράκι χτυπούσε το πτερύγιο του, θα του έβαζαν αμέσως επίδεσμο ώστε να μην πεθάνει πριν την ώρα του..»
«Φυσικά θα υπήρχαν σχολεία…»
«Στα σχολεία τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπούν προς τα σαγόνια των καρχαριών.»
«Θα τους δίδασκαν ότι για ένα μικρό ψαράκι, το πιο σπουδαίο και το πιο ωραίο είναι να παραδοθεί με χαρά στους καρχαρίες…»
«Εάν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα καλλιεργούσαν τις τέχνες φυσικά. Θα ζωγράφιζαν σε ωραίους πίνακες με όμορφα χρώματα, τα δόντια του καρχαρία…»
«Δεν θα έλειπε και η θρησκεία, που θα δίδασκε ότι η αληθινή ζωή του μικρού ψαριού αρχίζει μέσα στην κοιλία του καρχαρία…»
«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, τα ψαράκια δεν θα ήταν πια όλα τα ίδια….όπως είναι τώρα. Ορισμένα ψαράκια θα είχαν υπεύθυνα πόστα και θα βρίσκονταν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Θα επέτρεπαν στα μεγαλύτερα να τρώνε τα μικρότερα…Αυτό στ’ αλήθεια θα ήταν πολύ επωφελές για τους καρχαρίες, αφού θα είχαν να τρώνε συχνότερα και μεγαλύτερα και πιο λαχταριστά γεύματα…»
«Με λίγα λόγια αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, στη θάλασσα θα υπήρχε πολιτισμός…»
Ιστορίες του Κυρίου Κόινερ.
ΜΠΕΡΤΟΛ ΜΠΡΕΧΤ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου