Memory Box..αγαπημένη μου εταιρεία για καλούπια κοπής και στένσιλς με πολύ λεπτομέρεια. Τιμές κανονικές, για ένα πολύ φίνο αποτέλεσμα. Για περισσότερα http://www.memoryboxco.com/ στην Ιστοσελίδα και στο Blog της εταιρίας.
Τρίτη 21 Ιουνίου 2016
Δευτέρα 20 Ιουνίου 2016
Το Βλέμμα του Έρωτα, Χόρχε Μπουκάϊ
Το Βλέμμα του Έρωτα, Χόρχε Μπουκάϊ
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας βασιλιάς που ήταν ερωτευμένος με τη Σαμπρίνα, μια γυναίκα ταπεινής καταγωγής που την έκανε τελευταία του γυναίκα.
Ένα απόγευμα, ενώ ο βασιλιάς έλειπε στο κυνήγι, ήρθε ένας αγγελιοφόρος να ειδοποιήσει ότι η μητέρα της Σαμπρίνας ήταν άρρωστη. Ο βασιλιάς της είχε απαγορεύσει να χρησιμοποιεί την προσωπική του άμαξα κι αν παραβίαζε την εντολή του, θα το πλήρωνε με το κεφάλι της. Ωστόσο, η Σαμπρίνα μπήκε στην άμαξα κι έτρεξε στο πλευρό της μητέρας της.
Όταν γύρισε ο βασιλιάς έμαθε τα καθέκαστα.
“Μα δεν είναι θαυμάσια;” είπε. “Αυτό είναι αληθινή αγάπη της κόρης προς τη μητέρα. Δεν την ένοιαζε να διακινδυνεύσει το κεφάλι της για να φροντίσει τη μητέρα της. Είναι υπέροχη!¨.
Την άλλη μέρα, ενώ η Σαμπρίνα καθόταν στον κήπο του παλατιού κι έτρωγε φρούτα, ήρθε ο βασιλιάς. Τον χαιρέτησε και μετά δάγκωσε το τελευταίο ροδάκινο που είχε το καλάθι.
“Φαίνονται γλυκά!” είπε ο βασιλιάς.
“Πράγματι” είπε η βασίλισσα. Και απλώνοντας το χέρι της, έδωσε στον αγαπημένο της το τελευταίο ροδάκινο.
“Πόσο με αγαπάει!” σχολίασε ο βασιλιάς. “Στερήθηκε την απόλαυσή της για να μου δώσει εμένα το τελευταίο ροδάκινο του καλαθιού. Δεν είναι καταπληκτική;”
Πέρασαν ορισμένα χρόνια και -ποιος ξέρει γιατί – ο έρωτας και το πάθος έσβησαν από την καρδιά του βασιλιά.
Καθόταν μαζί μ’ έναν στενό του φίλο και του έλεγε :
“Ποτέ δεν φέρθηκε σαν βασίλισσα. Μια φορά, μάλιστα, παράκουσε τη διαταγή μου να μη χρησιμοποιήσει τη βασιλική άμαξα και θυμάμαι μια μέρα που μου έδωσε να φάω ένα δαγκωμένο φρούτο”.
από το βιβλίο:"Να Σου Πω Μια Ιστορία"
Παρασκευή 17 Ιουνίου 2016
Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι.
«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι …» ρώτησε το κοριτσάκι τον Κύριο Κ., «θα φέρονταν διαφορετικά στα μικρά ψαράκια;»
«Φυσικά» είπε αυτός. «Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα έφτιαχναν στη θάλασσα τεράστια κουτιά για τα μικρά ψαράκια, με κάθε λογής τρόφιμα μέσα και θα φρόντιζαν να έχουν πάντα φρέσκο νερό τα κουτιά, και θα έπαιρναν όλα τα μέτρα υγιεινής».
«Για παράδειγμα, εάν ένα ψαράκι χτυπούσε το πτερύγιο του, θα του έβαζαν αμέσως επίδεσμο ώστε να μην πεθάνει πριν την ώρα του..»
«Φυσικά θα υπήρχαν σχολεία…»
«Στα σχολεία τα ψαράκια θα μάθαιναν να κολυμπούν προς τα σαγόνια των καρχαριών.»
«Θα τους δίδασκαν ότι για ένα μικρό ψαράκι, το πιο σπουδαίο και το πιο ωραίο είναι να παραδοθεί με χαρά στους καρχαρίες…»
«Εάν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι θα καλλιεργούσαν τις τέχνες φυσικά. Θα ζωγράφιζαν σε ωραίους πίνακες με όμορφα χρώματα, τα δόντια του καρχαρία…»
«Δεν θα έλειπε και η θρησκεία, που θα δίδασκε ότι η αληθινή ζωή του μικρού ψαριού αρχίζει μέσα στην κοιλία του καρχαρία…»
«Αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, τα ψαράκια δεν θα ήταν πια όλα τα ίδια….όπως είναι τώρα. Ορισμένα ψαράκια θα είχαν υπεύθυνα πόστα και θα βρίσκονταν πάνω από τα άλλα ψαράκια. Θα επέτρεπαν στα μεγαλύτερα να τρώνε τα μικρότερα…Αυτό στ’ αλήθεια θα ήταν πολύ επωφελές για τους καρχαρίες, αφού θα είχαν να τρώνε συχνότερα και μεγαλύτερα και πιο λαχταριστά γεύματα…»
«Με λίγα λόγια αν οι καρχαρίες ήταν άνθρωποι, στη θάλασσα θα υπήρχε πολιτισμός…»
Ιστορίες του Κυρίου Κόινερ.
ΜΠΕΡΤΟΛ ΜΠΡΕΧΤ
Love saves......
Σήμερα έχω κέφι και χρόνο...αυτά τα έφτιαξα στο Corel Draw. Με αφορμή μια ωραία συζήτηση και πολύ ενδιαφέρουσα που είχα χθες με δυο φίλες μου....Αφιερωμένο σε όλους μας......
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)